Showing posts with label Endre Ady. Show all posts
Showing posts with label Endre Ady. Show all posts

2016-05-30

Omaĝe al Kálmán Kalocsay (8)

Finfine, la lasta volumo de Omaĝe al Kálmán Kalocsay, la 8-a, estis enretigita, ankaŭ pluaj libroj, danke al István Mészáros. Jen la gamo de verkoj de kaj pri Kalocsay en la koncerna retejo, enlistigata laŭ mia propra ordo:

Nyelvi egyenlöség (verkoj pri & poemoj & tradukoj de Kálmán Kalocsay)
In Memoriam Dr. Kalocsay Kálmán (hungarlingva,  kun postparolo & 'Postlasitaj verkoj' en Esperanto)
Omaĝe al Kálmán Kalocsay: el Abaújszántó ĝis la Esperanta Parnaso: pri la vivo kaj plena verkaro de D-ro Kálmán Kalocsay; komp. Ada Csiszár. Budapest: A. Csiszár / KAL-ĈI-Dokumentaro. Volumoj:
1. 1998. 143 p.
2. Poeto de la Internacia Lingvo; 1998. 110 p.
3. Tradukinto de la Internacia Lingvo; 2000. 153 p.
4. La proza verkisto kaj tradukinto; 2000. 75 p.
5. La lingvisto kaj gramatikisto; 2001. 112 p.
6. La redaktoro: Literatura Mondo - Budapeŝta Skolo; 2001. 77 p.
7. Ses jardekoj en la Esperanta movado; 2002. 113 p.
8. El la vivanta klasikulo fariĝis senmorta klasikulo; 2002. 154 p.
Dissemitaj floroj: originalaj poemoj kaj tradukoj ekstervolumaj de Kálmán Kalocsay, enbukedigis Ada Csiszár. Budapest, 2005. 212 p.
Ezopa saĝo: sepdeksep fabloj verse reverkitaj de K. Kalocsay. Kopenhago: Koko, 1956.
La morto de la ĉielarko: elektitaj poemoj kaj artikoloj de Endre Ady; red. Vilmos Benczik; trad.: Imre Baranyai, Vilmos Benczik, Márton Fejes, Kálmán Kalocsay, Péter Rados, Ferenc Szilágyi. Budapest: Hungara Esperanto-Asocio, 1977. 87 p. (Libroserio 2; 2) Enkonduko de Kálmán Kalocsay (1962), p. 5-8.
Morgaŭ matene: dramo de Frigyes (Frederiko) Karinthy, tradukis Budapest: Hungara Esperanto Instituto, 1923.
Libero kaj amo: poemoj elektitaj, de Sándor Petőfi, trad. Kálmán Kalocsay. Budapest: Corvina, 1970.
Romaj Elegioj — La Taglibro de Goethe, tradukita de K. Kalocsay. Budapest: Literatura Mondo, 1932.
Eterna bukedo: poemoj el dudekdu lingvoj. Budapest: Literatura Mondo, 1931.
Tutmonda sonoro: poezia antologio en Esperanto tradukita el 30 lingvoj de K. Kalocsay. Budapest: Hungara Esperanto-Asocio, 1981. (Unua parto: antikva literaturo; Dua parto: moderna literaturo)
Streĉita kordo de Kálmán Kalocsay. Budapest: Literatura Mondo, 1931.
Rimportretoj: galerio de Esperantaj steloj, pentris K. Kalocsay. Budapest: Literatura Mondo, 1934.
Izolo: poemoj. (neaperinta 1-a eldono, 1939). Rotterdam: Universala Esperanto-Asocio, 1977.
Libro de Amo (inkl. de Sekretaj sonetoj) de Kálmán Kalocsay sub pseŭdonimoj, precipe Georgo Peterido Peneter; antaŭparolo de Arieh ben Guni. [La Laguna]: Byblos, 1969.
Ekster tiu retejo jen alia verko traduka:

Poemoj de Attila József (1905-1937), tradukis Tibor Bessenyei, Márton Fejes, Kálmán Kalocsay, Jozefo E. Nagy, Péter András Rados, Imre Szabó, Lajos Tárkony, Julio Varga; aranĝis Jozefo Horvath (Gyõr). Aperis 2006.

2016-03-10

Omaĝe al Kálmán Kalocsay (7)

Aperis interrete:

Omaĝe al Kálmán Kalocsay: el Abaújszántó ĝis la Esperanta Parnaso: pri la vivo kaj plena verkaro de D-ro Kálmán Kalocsay; komp. Ada Csiszár. Budapest: A. Csiszár / KAL-ĈI-Dokumentaro. Volumo 4. La proza verkisto kaj tradukinto; 2000. 75 p.  

Ĉi tiu volumo, kiel la antaŭaj, enhavas valoregan materialon. Jen la precipaj enhavoj:

Ĉapitro 9: La proza verkisto

9.1 Enkonduko
9.2 La eseisto Kalocsay (G. Miĥalkov) (p. 4-10)
9.3 Eseoj kaj artikoloj pri literaturo
9.4 La severa recenzanto (14-23)
9.5 Portretoj verkitaj de Kalocsay (24-28)
9.6 Eseoj kaj artikoloj pri la Esperanta poezio (29-30)
9.7 La observanto (31-36)
9.8 Artikoloj pri diversaj temoj (37-38)
9.9 Diino Hertha

Ĉapitro 10: La proza tradukinto

10.1 Enkonduko
10.2 La paĝio de l’ reĝino
10.3 Du kokcineloj; La montro
10.4 Morgaŭ matene (47-48)
10.5 Arthistorio I
10.6 Vivo de Arnaldo [Mussolini] (51-52)
10.7 Rozinjo
10.8 Prozaj tradukoj de Kalocsay (54-56)
10.9 El la fruaj prozaj tradukoj de Kalocsay: Mór Jókai: "Kiun el la naŭ" (57-61)

Ĉi tiu volumo eble estos la plej utila por eltrovi, kion pensis Kalocsay pri verkistoj esperantistaj (ekz. Ferenc Szilágyi, Lajos Tárkony) kaj neesperantistaj (ekz. Endre Ady).