Ferenc Temesi, hungara verkisto (2)

Ferenc Temesi, 1983

Dankon al István Ertl, haveblas en Esperanto pli da informoj pri la hungara verkisto Ferenc Temesi (1949 - ), ne trovebla anglalingve. Jen miareteje:

“Du plus unu libroj, kiujn vi neniam legos” de István Ertl

“ Mia avo inter esperantoj” de Ferenc Temesi, tradukis István Ertl

La kruca rilata momento (1967) en mondliteraturo estis la apero de Cent jaroj da soleco de Gabriel García Márquez, en kiu kunfandiĝas avangardo kaj provinceco. Temesi verkas propran formon de fikcio, la t.n. 'vortar-romano'n. Post modernismo kaj postmodernismo venas de Temesi konscia referencado al provincecaj aferoj--krom la izolo de la hungara lingvo, jen dialektaĵoj, slangaĵoj, regionaĵoj--eble netradukeblaj. El streĉateco inter provinceco kaj tutmondeco venas rakonto pri ... esperantisto!

Hungarian & other Esperantist authors at Nobel Books

"The Nobel Books (NB) is a literary portal which is intended to collect, archive and disseminate information and books which Nobel Laureates and world authors have published for literary contributions to humanity."

European Authors – Welcome to the Nobel Books.

This site doesn't play when it comes to listing Hungarian authors. Included are Julio Baghy, Kálmán Kalocsay, István Nemere, Tivadar Soros, Sándor Szathmári, and Robert Zend. All but Zend wrote in Esperanto. Zend was an Esperantist though wrote in Hungarian and English. Frigyes Karinthy was an Esperantist, wrote almost entirely in Hungarian. George Soros (son of Tivadar) is a native speaker of Esperanto.

Esperantists Marjorie Boulton and Baldur Ragnarsson are also in this list.

Ferenc Temesi, hungara verkisto

Pere de Esperanto mi informiĝas pri verkistoj nekonataj en la angloparola mondo, ankaŭ eĉ netradukitaj; ankaŭ tiuj pri kiuj ne povas informiĝi en la angla. Unu tia estas ......

Ferenc Temesi (1949 - ) [foto: 1983]

Anglalingve oni scipovas, ke li kunverkis la filmon A rózsa vére (1998). Mi ekkonis lian ekziston pere de ...

"Literaturaj facetoj de la hungara kubo..." de István Nemere, en Literatura Foiro, n-ro 110, decembro 1987, p. 20-22.

En 1987 Nemere trovas tri beletrajn hungarajn librojn atentindaj je eksterlandanoj. Unu estas Por (La Polvo), Volumo II. (Volumo I aperis en 1976.) Per ĉi tiu verko la aŭtoro kreis novan hungaran literaturan ĝenron, t.e. romano kiel kvazaŭ-leksikono. Ĉio okazas en Polvurbo (efektive Szeged), kontraŭ kies provinceco. Temesi revivigas eksmodan lingvaĵon; la stilo rememorigas pri Mór Jókai kaj Kálmán Mikszáth. La tempodaŭro ampleksas proksimume 140 jarojn. Krtikistoj laŭdis la verkon, kun plendoj.

Nu, ĉi tio ŝajnas interesa, almenaŭ laŭforme. La aliaj du verkoj pritraktataj estas Az együttlét (La kunesto), romano de Anna Jókai (1932-2017, nenia rilato al Mór), kaj Csoda (Miraklo), dramo de György Schwajda (1943-2010).

The Contributions of Esperanto to World Culture: Part 3: Hungary

Jen nova mia podkasto anglalingva: La kontribuo de Esperanto al monda kulturo: parto 3a: la Esperanto-hungara beletra konekso (daŭrigata). La cetero estas en la angla:

Here is my latest podcast:

9/7/13 The Contributions of Esperanto to World Culture: Part 3: The Esperanto-Hungarian Literary Connection (Continued) (53:36)

I reiterate the main points of parts 1 and 2, with a reminder of the importance of Esperanto for Hungarians then and now, especially as a conduit for Hungary's humanistic cultural heritage in the face of bigotry and barbarism. I then review the activities on behalf of Esperanto on the part of leading Hungarian writers associated with the literary journal "Nyugat" (1908-1941), with special attention to Mihaly Babits and Frigyes Karinthy. I also discuss the classic verse drama "The Tragedy of Man" by Imre Madach, with a passage in Esperanto and English translation. I outline the landmark Esperanto anthology of Hungarian literature of 1933, with a note on author Mor Jokai (1825-1904). I round out my presentation of the pre-World War II era by highlighting two additional Hungarian Esperantist writers, Lajos Tarkony and Imre Baranyai.

Following fascist, Nazi, and Stalinist repression, Esperanto publishing resumes in Hungary starting in 1956. I discuss the leading Hungarian Esperanto cultural magazine "Hungara Vivo" (1961-1990) and the prominent editor, scholar, and critic Vilmos Benczik. I summarize the literary achievements of two important postwar Hungarian Esperantist writers, Endre Toth and Istvan Nemere. I close with a quote from Graham Greene's novel "Stamboul Train".

At the beginning of part 3, I make a pointed remark about the resurgence of reactionary politics in Hungary, alluding to anti-Semitic and anti-Roma provocations.

Note that I reiterate the importance of Madách and Karinthy for Szathmári.

At the end I also mention Istvan Ertl.

My performance here is not perfect, but hopefully it is listenable. I tend to overdo details, but efforts such as these are rehearsals for future efforts.

 

Bildrakontoj

Bildrakontoj 
Plenaj bildrakontoj en Esperanto

Jen interesa retejo. Troveblas nun la jenaj bildrakontoj:

La Milito de la Mondoj de H. G. Wells (kaj ne maltrafu la duan parton)

La Triton-murdoj de István Nemere (kaj ne maltrafu la duan parton)

Baldaŭ alvenos:

Stelŝipo 

La Drako

István Nemere, Hungarian & bilingual Esperantist writers

Review: Febroj by NEMERE István. Budapeŝto: Hungara Esperanto-Asocio, 1984. 131p. reviewed by Don HARLOW, ELNA Newsletter, Jan-Feb 1986.

Here is an old review, in English, of Febroj [fevers], a novel in Esperanto by István Nemere, one of those few Esperanto writers who has an established literary reputation in both his native language and Esperanto. (See also Nemere's own web site: Nemere István honlapja.) I call your attention to this because reviews in English of Esperanto literary works are not plentiful or conspicuously attainable, but mostly because of the larger framework of the review set in the first two paragraphs:

  It's rare -- writes Eva Tofalvi in "The Role of the Personal Factor in Esperanto Literature" (Fonto, Dec. 1981, pp. 29-34) -- to find a group of Esperantist authors living in the same place and encouraging each other in their work; the only example she can give is the so-called "Budapest School" of poetry, which flourished around the magazine Literatura Mondo in the late twenties and thirties. Similarly rare is the individual author who is known both through Esperanto and his native language; Marjorie Boulton in England and Sandor Szathmari in Hungary are the two examples who come to mind (another example, recently brought to my attention, is Yeh Jun-jian in China -- who, however, wrote his earliest works in Esperanto but later abandoned it in favor of Chinese, English and other languages).  

It appears from the evidence -- and I beg pardon of those folks in Hungary if I am wrong about this -- that what we have today is a new "Budapest School" of Esperanto literature, this time of prose. [ . . . . ]